गावठी मिठ्ठु...!!

एकदिवस शामा बुडा मुम्बईला गेला
थाटमाट पाहुन इथला चक्राऊन गेला
जशी गाडी थाबली तशी त्याची सुटका झाली
म्हणे चला आता एकदाची ही मुम्बई आली...

बापरे बाप म्हणे शामा बुडा बिल्डिंगा पाहुन
पडुन जायची टोपी त्याची पुन्हा वाकुन पाहुन
एवढी मोठि गर्दी पाहुन इथं बुडा गेला पिसाळुन
म्हणे एक कटिंग घ्यायची आता कुठतरी थांबुन...

कटिंग घेऊन बुडा आता निघाला रस्त्याने
रस्त्यांवरची वाहनं कशी पळती जोराने
इतक्यात बुड्याले आता अर्जंट कॉल आला
म्हणे आता कसं करु कुठे करू हा घोटाळा...

हळुच एकाठिकाणि बुडा रस्त्याच्या बाजु बसला
इतक्यात कोठुन न जाणे हवालदार तिथं आला
वो आबा काय सुरु म्हणुन प्रश्न त्याने केला
काही नाही साहेब म्हणुन धोतराने त्याला झाकला...

काहितरी गडबड म्हणुन हवालदार दाखव म्हणला
आबा म्हणे काही नाही एक गावठी मिठ्ठु आणला
म्हणे हात नका लाऊ त्याला तो उडुन जाईल
म्हणुन तर त्याला धोतरामधी लपुन मी ठेवला...

हवालदारास लई हौस लयच उतावीळ तो झाला
म्हणे आबा दाखवाच आता तो गावठी मिठ्ठु मला
मंग आबा म्हणे साहेब वरुनच हात लाऊन बघा
हा तर लयच नरम आहे तुम्ही मलेच ह्यो विका...

आबा म्हनतो असं व्हय मंग पिंजरा घेऊन या
तोपर्यंत थांबतो इथं मी ह्या मिठ्ठुला पकडुनिया
आलोच आता म्हणुन हवालदार पिंजरा आणण्या गेला
सुटलो एकदाचा म्हणुन बुडा तिथुनच गावी परतला...


कवि- सतिश चौधरी