सकाळी सकाळी रेल्वेरुळापाशी…..

सकाळी सकाळी रेल्वेरुळापाशी
बैठक दिसली भरलेली…
रोजचा नित्यक्रम त्यांचा
कुणीच रजा ना घेतलेली……

कुणीच काही बोलत नाही
कुणीच काही ओरडत नाही
अगदी शिस्तीचे पालन करीत
मंडळी रांगेत बसलेली…..

लोकल येताना पाहुन आता
हळूच डोळे मिटलेली
ट्रेनमधील पुरुषमंडळी
थोडी मंदमंद हसलेली…..

एवढ्यातच कुणीतरी त्यांना
मोठ्याने हाक दिलेली..
पण काहिच प्रतिसाद नाही
जणु समाधि त्यांना लागलेली……

दरवाज्यातील बायामंडळी
हळुच आता लाजलेली...
अशीकशी धीरगंभीर
चर्चा तेथे सुरु आहे
स्तब्ध राहुन कुणाला
श्रद्धांजली ते देत आहे

एवढ्यातच दरवाज्यातील
एक खुळचट माणुस बोलला
अहो निवडणुका जवळ आल्या
राजकारणाचा विषय तेथे चालला
कोण कुठे बसणार आता
जणु जागावाटप चालला

म्हणून मनात विचार आला
राजकारणी आणि ह्यांच्यात
एक समानता तर दिसलेली..
आपल्याला कुणीच पाहत नाही
समजुन डोळे त्यांनी मिटलेली..
राजकारण्यांनी तर लज्जा विकलेली...
असहायतेवर नशिबाचा भडीमार दिसे...
अशी गरिबीची व्यथा तिथे दिसलेली...

सकाळी सकाळी रेल्वेरुळापाशी
बैठक दिसली भरलेली……
रोजचा नित्यक्रम त्यांचा
कुणीच रजा ना घेतलेली……..


कवी:- सतिश चौधरी