आठवते ना.....!!

अशा त्या चांदणी राता
मनात अगदी
घर करून बसलेल्या
तुझं ते लपून छपून
छतावरती येणं
अन् त्या दुधाळी चांदण्यात
तुझं ते रुप ऊजळत जाणं
जणू लावण्याचं देणं
मंतरलेल्या त्या क्षणांत
हळुच तुझं ते लाजणं
आठवते ना..
तुझ्या पैजणांची छनछन
तुझ्या कपाळी तो चंद्र जणू
तुझ्या सौंदर्याचं लेणं
चंदनापरी रुप तुझं
असचं फुलतं जाणं
आठवते ना.....
अन् मग सगळं जग विसरुन
फक्त तुझ्याकडे
माझं एकटक पाहणं
पाहता पाहता नकळतं
तुझ्या त्या काजळांच्या
रेषांचं भिजणं
मी मात्र निश:ब्द
अगदी भान विसरलेला
कसा वेळ निघून जायचा
कधिच समजायचं नाही
थोड्याचं वेळाने
तुझी जायची घाई
अन् माझं मग
एक एक क्षण मोजत जाणं
आठवते ना...
तुझं ते मधापरी अगदी गोडं हसणं
माझ्या जिद्दीला कंटाळुन मग
मध्येच तुझं रागावणं
शेवटी जसा जीव तुटत चालला
असं वाटून तुला निरोप देणं
आठवते ना....
पण त्या निरोपाला असायची
एक आशा पुन्हा भेटण्याची
असं समजून
मनाची समजुत घालणं
पण वाटलं नव्हतं कधीच
अशी तु चुपचाप भेटायला येशील
अन् मला कायमचा
हसरा निरोप देशील
अन् मग तुझं ते मला
विसरुन जायला सांगणं
आठवते ना...
नसेलही आठवत तुला
पण नाही विसरलो मी
ते प्रत्येक क्षण ते प्रत्येक कण
नाही विसरलो तुला
तुझ्या त्या आठवणींना
नाही विसरु शकलो तुझ्या
त्या प्रत्येक निरोपांना
अन् तरीही माझं वेडेपणाचं
तुला हे विचारणं
आठवते ना.....

कवि - सतिश चौधरी