रडू नकोरे माझ्या मना….. तु तर आहे दिवाना...
मरु नकोरे क्षणा क्षणा…… तु तर आहे दिवाना... !! ध्रु !!
स्वप्नं हे माझे वाळुंचे
पाण्यात विरुन गेले
ताजमहल हे प्रेमाचे
आगीत जळून गेले
हे का तु केले समजेना....
विसरून जा तिला तु रे
हि तर जगाची रित रे
जी गेली तुला सोडुनी
कशाला तिला आठवेरे
पिऊन घेरे आसवांना....
हेच का प्रेम असते
नाते दोन्ही जीवांचे
पण एकालाच असे
का मरण असते
कसे जगावे तुझ्याविना....
असंख्य प्रश्न मनी ह्या
काट्यांचे बाण तनी ह्या
का केले असे प्रिये गं
काय चुक झाली माझी गं
कसली सजा हि कळेना....
कवि - सतिश चौधरी
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment